Tema 6.- Metodoloxía CLIL/AICLE

Boas lectores e lectoras,

Nesta entrada do blog falarei sobre o exposto en clase correspondente ao sexto tema da materia As Linguas Estranxeiras no Contexto Español e Internacional, onde nos centramos na metodoloxía CLIL ou AICLE.

O Método CLIL (Content and Language Integrated Learning), coñecido en español coma AICLE (Aprendizaxe Integrada de Contidos en Lingua Estranxeira) é unha metodoloxía que xorde en Europa no ano 1994 e que consiste en impartir materias doutra área distinta a lingua nunha lingua estranxeira en vez da lingua oficial que lle correspondería.

Esta metodoloxía, que ten como principio fundamental o uso da lingua estranxeira tanto para aprender os contidos da área que lle corresponde coma para mellorar o uso da mesma e conseguir fluidez na lingua estranxeira, foi gañando seguidores moi rapidamente e implantouse en moitos centros a nivel nacional e internacional.

Para levalo a cabo, os docentes dos centros onde se ía empregar o método, tiñan que ter un bo nivel da lingua estranxeira que se ía empregar, polo que tiveron que facer cursos para estar dobremente preparados e, a parte de transmitir contidos correctamente nunha lingua estranxeira, os alumnos tiñan que comprendelos na lingua para saber comunicalos despois.

Despois, tamén estivemos vendo e comentando as cinco dimensións de Marsh, que son as seguintes:

1.    Cultura: constitue coñecemento e comprensión interculturais, así coma desenvolve habilidades comunicativas, ampliar contextos culturais e coñecer países e rexións.

2.   Contorno: prepara para a especificación e integración na Union Europea, axuda a acceder a certificación nacional e mellora o perfil do centro.

3.  Lingua: mellora a competencia global na lingua adicional e afonda no desenvolvemento da consistencia da lingua materna e a lingua adicional que introduce e desenvolve intereses plurilingües.

4.  Contido: fornece oportunidades de estudar contido dende perspectivas diferentes, acceso á terminoloxía propia da materia na lingua adicional e prepara para estudos posteriores ou o mundo laboral.

5.    Aprendizaxe: complementa estratexias de aprendizaxe individuais, diversifica métodos e formas na práctica de aula e aumenta a motivación do alumnado.

Seguindo ca metodoloxía CLIL, tamén comentamos os catro elementos de Coyle, que son:

1.    Contido: a progresión no coñecemento, as destrezas e a comprensión na formación global en relación cos elementos específicos dun currículo determinado.

2.     Comunicación: uso da lingua para aprender mentras que se aprende a lingua.

3.   Cognición: desenvolvemento de destrezas de pensamento que se relaciona coa formación de conceptos, a comprensión e a linguaxe.

4.   Cultura: exposición a perspectivas distintas para a mellora da comprensión dun mesmo e dos que nos rodean.

A verdade é que foi unha clase moi interesante onde puidemos aprender moitas cousas sobre esta metodoloxía que moitos centros teñen en práctica dende hai uns anos e que eu, como defensora do plurilingüísimo apoio (aínda que con matices), pero non me gustaría rematar sen facer unha aclaración, que nos fixo unha compañeira coñecedora do método e que me parece moi interesante.

Paréceme fundamental facer unha diferenciación entre a metodoloxía CLIL e o que moita xente coñece coma CLIL pero en realidade é EMI (English as Medium of Instruction). Como o seu propio nome indica, neste método o inglés é usado coma medio de instrución, pero non é avaliado, coma ocorre co CLIL.

Espero que vos gustase e aprendésedes algo novo! Graciñas.