Agradecementos

Quixen facer esta última entrada ao blog, unha entrada moi especial, para agradecer todo o que aprendín ao longo deste curso e a todas as persoas que coñecín.

Por unha parte, gracias aos profesores, aos que de verdade nos ensinaron algo útil para o noso inminente futuro laboral. A verdade é que houbo moitas clases interesantes ao longo do mestrado, onde aprendemos cousas de psicoloxía e como pensan os adolescentes, moita lexislación e como preparar todo o papeleo que nos espera, educación en valores, unha materia fundamental que temos que inculcar ao noso futuro alumnado, as distintas competencias do currículo e a situación das linguas estranxeiras a nivel rexional, nacional e internacional e, como non, didáctica, unha das materias que máis me fixo sentir segura en canto as prácticas que comezaremos a próxima semana e que nos axudou a entender e coñecer mellor distintas metodoloxías, competencias e actividades.

Por outra banda, gustaríame agradecer aos compañeiros do grupo polo bo ambiente que tiñamos en clase. Creo que foi un dos mellores grupos de compañeiros que tiven e, sinceramente, alégrome moito de habelos coñecido. É certo  que ao longo do grao coñecín a persoas extraordinarias e lévome amigas que son especiais, pero nunca sentín que tivésemos unión de clase, ao igual que no mestrado que fixen o curso pasado, onde a única unión que tiñamos era un grupo de WhatsApp, pero fora diso, en clase, non había contacto ningún...

Este ano, a verdade, é que me esperaba que acontecese o mesmo. As únicas persoas que coñecía, Patricia, do grao, e Itziar do mestrado do ano pasado, eran coas que pensaba que tería relación, pero dende a presentación do máster, onde empecei a coñecer a compañeiros, unha compañeira insistiu en que este ano había que ‘socializar’, e así foi! Coñecín a unhas persoas marabillosas e espero que sigamos tendo contacto por moitos anos máis!

Compañeiros e compañeiras, aínda que remate o máster, espero que sigamos mantendo o grupo de WhatsApp (que non haxa próximos abandonos) e poidamos quedar para tomar algo de vez en cando.

Polo pronto, da cea que fixemos a semana pasada, creamos unha historia que queríamos compartir con vos. A actividade consistía en que cada un de nos tiña que escribir unha frase continuando a historia, e que, ao ser posible, tivese coherencia. Creo que non hai mellor maneira para a despedida do blog, polo que vos deixo a historia cunhas fotos da cea. Ata sempre! 

Érase una vez un grupo de inocentes alumnos en busca

de convertirse en profesores de inglés

que se conocieron en el CUVI, Vigo

y creían que todo iba a ser diferente…

Pero todo cambiou cando chegaron a Deseño Curricular

Llevaba la parte del huevo, que no era la yema (la CLARA).

Todo parecía oscuro hasta que por fin vimos LUZ.

¿VIEITES (vistedes) como non era tan duro?

¡VARE-LA (vale la) pena hacer este máster

para coñecer a xente maja e marabillosa!

Pronto chegou ANAlxésico para calmar os nosos medos,

CARLOS (cando) pensabamos que estaba todo perdido

SONIAmos (solíamos) pensar que tendríamos un HERMESo futuro,

Pero la niebla a veces nos ciega la visión

y nos hace perdernos entre /softgüares/ y /tijers/.

Pero de todo isto saiu una unión moi grande,

sobre todo porque nos comprometemos a firmar un contrato e subilo a faitic.

Porque al final, we all wANNAchieve lo que nos interesa

Ser los mejores TEACHERS EVER!

P.D.: Dayna se dice como reina pero con ‘D’.