Agradecementos

Quixen facer esta última entrada ao blog, unha entrada moi especial, para agradecer todo o que aprendín ao longo deste curso e a todas as persoas que coñecín.

Por unha parte, gracias aos profesores, aos que de verdade nos ensinaron algo útil para o noso inminente futuro laboral. A verdade é que houbo moitas clases interesantes ao longo do mestrado, onde aprendemos cousas de psicoloxía e como pensan os adolescentes, moita lexislación e como preparar todo o papeleo que nos espera, educación en valores, unha materia fundamental que temos que inculcar ao noso futuro alumnado, as distintas competencias do currículo e a situación das linguas estranxeiras a nivel rexional, nacional e internacional e, como non, didáctica, unha das materias que máis me fixo sentir segura en canto as prácticas que comezaremos a próxima semana e que nos axudou a entender e coñecer mellor distintas metodoloxías, competencias e actividades.

Por outra banda, gustaríame agradecer aos compañeiros do grupo polo bo ambiente que tiñamos en clase. Creo que foi un dos mellores grupos de compañeiros que tiven e, sinceramente, alégrome moito de habelos coñecido. É certo  que ao longo do grao coñecín a persoas extraordinarias e lévome amigas que son especiais, pero nunca sentín que tivésemos unión de clase, ao igual que no mestrado que fixen o curso pasado, onde a única unión que tiñamos era un grupo de WhatsApp, pero fora diso, en clase, non había contacto ningún...

Este ano, a verdade, é que me esperaba que acontecese o mesmo. As únicas persoas que coñecía, Patricia, do grao, e Itziar do mestrado do ano pasado, eran coas que pensaba que tería relación, pero dende a presentación do máster, onde empecei a coñecer a compañeiros, unha compañeira insistiu en que este ano había que ‘socializar’, e así foi! Coñecín a unhas persoas marabillosas e espero que sigamos tendo contacto por moitos anos máis!

Compañeiros e compañeiras, aínda que remate o máster, espero que sigamos mantendo o grupo de WhatsApp (que non haxa próximos abandonos) e poidamos quedar para tomar algo de vez en cando.

Polo pronto, da cea que fixemos a semana pasada, creamos unha historia que queríamos compartir con vos. A actividade consistía en que cada un de nos tiña que escribir unha frase continuando a historia, e que, ao ser posible, tivese coherencia. Creo que non hai mellor maneira para a despedida do blog, polo que vos deixo a historia cunhas fotos da cea. Ata sempre! 

Érase una vez un grupo de inocentes alumnos en busca

de convertirse en profesores de inglés

que se conocieron en el CUVI, Vigo

y creían que todo iba a ser diferente…

Pero todo cambiou cando chegaron a Deseño Curricular

Llevaba la parte del huevo, que no era la yema (la CLARA).

Todo parecía oscuro hasta que por fin vimos LUZ.

¿VIEITES (vistedes) como non era tan duro?

¡VARE-LA (vale la) pena hacer este máster

para coñecer a xente maja e marabillosa!

Pronto chegou ANAlxésico para calmar os nosos medos,

CARLOS (cando) pensabamos que estaba todo perdido

SONIAmos (solíamos) pensar que tendríamos un HERMESo futuro,

Pero la niebla a veces nos ciega la visión

y nos hace perdernos entre /softgüares/ y /tijers/.

Pero de todo isto saiu una unión moi grande,

sobre todo porque nos comprometemos a firmar un contrato e subilo a faitic.

Porque al final, we all wANNAchieve lo que nos interesa

Ser los mejores TEACHERS EVER!

P.D.: Dayna se dice como reina pero con ‘D’.

Sesión Didáctica 06/02/2017, Sesión Final

Chegou a última sesión do Mestrado en Formación de Profesorado e a última da materia de Didáctica. Durante esta sesión final, co profesor Carlos Valcárcel, fixemos un repaso dos coñecementos e competencias que adquirimos na materia e comprometémonos a seguir aprendendo.

De acordo con todos os puntos importantes aportados polos compañeiros e compañeiras de clase, poderíamos dicir que aprendemos as seguintes cousas:

Coñecementos adquiridos:

o   Metodoloxías de aprendizaxe: CLIL, CALL, Aprendizaxe por tarefas, scaffolding...

o   Grande lista de actividades para por en práctica.

o   Aprendemos a avaliar de maneira distinta: útil e efectiva, non só penalizando.

o   Coñecer os distintos instrumentos de avaliación, como as rúbricas, por exemplo, e as distintas ferramentas para avaliar as competencias.

o   Importancia do feedback (retroalimentación)

o   Como con pouco se pode conseguir mucho. Mínimo esforzo e máximo rendemento. Libro: The Minimax Teacher, Jon Taylor.

o   Importancia de facer as clases máis comunicativas: Non só a gramática importa!

o   Diferencias entre os distintos enfoques didácticos (Young Learners, Senior...) e a diferencia entre enfoques didácticos e metodoloxías.

o   Cambiamos o concepto da ensinanza de idiomas.

o   Novos enfoques das titorías e grupos de PMAR.

o   Inclusión de contidos transversais nos temas propostos nas unidades.

Competencias/habilidades que adquirimos:

o   Aprendemos cales eran as competencias do currículo, en que se diferenciaban e vimos exemplos. Tamén aprendemos a polas en práctica en exercicios.

o   Aprendemos a aprender a partir das estratexias dos compañeiros.

o   A facer da avaliación algo útil e que o proceso de aprendizaxe sexa construtivo para o alumnado.

o   Aprendemos que non sempre e necesario un exame para aprender e avaliar.

o   Creamos un blog con fins educativos.

o   Aprendemos que as redes sociais tamén se poden manexar dun xeito educativo e dinámico. Esta foi unha grande idea para o meu TFM.

o   Conciencia metodolóxica.

o   A lectura e a escritura como métodos de avanzar coñecementos e aprendizaxe nun idioma estranxeiro.

o   Saber motivar ao alumnado.

o   Deseñar actividades interesantes e divertidas, enfocadas ás necesidades do alumnado.

o   Uso coherente das TICs.

o   Creatividade e innovación.

Compromiso persoal:

Eu, Yesica Pereira, comprométome a aplicar todos os exercicios e actividades que aprendemos en clase para que o alumnado traballe todas as competencias e destrezas. Tamén me comprometo a seguir aprendendo e innovando para buscar o interese e motivación do alumnado e que vexan que estudiar linguas si é divertido. Por último, comprométome firmemente a facer unha avaliación xusta e transparente para o meu estudantado, e facerlles ver que cometer erros non é malo, porque dos erros tamén se aprende. Dareilles instrucións claras, titorías útiles e usarei con eles reforzos positivos.

Para concluír, gustaríame engadir as medidas que penso tomar para seguir formándome e aprendendo nesta materia. Penso que, a pesar de que o mestrado remata aquí, a nosa formación non o fai, polo que deberíamos...

o   Visitar blogs especializados (profesores por exemplo).

o   Ir a seminarios, cursos... Ou unirse a comunidades de práctica.

o   Revisar libros e leer bibliografía especializada.

o   Falar con compañeiros especializados no tema.

o   Apuntarse a formacións onde aprendas cousas que poidas aplicar ao inglés.

o   Asistir a aulas de compañeiros.

o   Canais de youtube onde hai clases gravadas que poidamos ver.

o   Documentais, proxectos...

o   Consultar ao departamento de orientación.

Moitas grazas por animarnos a escribir este blog, xa que nos quedará de referencia para futuras semanas, meses ou anos, cando teñamos que facer algunha consulta e poidamos vir aquí e ver as cousas que escribimos. Penso que é un bonito recordo que nos quedará forever...

Sesión Didáctica 02/02/2017, Debate Final

Como ben di o título da entrada... hoxe tocou día de debate final! Un día moi interesante, onde resolvemos moitas dúbidas e tratamos temas moi interesantes, pero a mesma vez un día nostálxico e triste (son unha sentimental). Agora que coñecíamos aos compañeiros, que incluso fixemos amigos no mestrado, que as clases nos gustaban... temos que rematar!!

Esta sesión de debate, na que participaron as dúas profesoras da materia de didáctica, Ana e Luz, foi algo distinta, xa que ademais de debater sobre cuestións moi importantes para nos e de plena actualidade, compartimos aula co outro grupo, polo que o intercambio de opinións foi maior.

A estrutura da clase, en cambio, foi similar as outras xa que comezamos facendo dúas actividades de warm-up, esta vez en inglés e francés. Na primeira actividade ‘Talking to a Martian’, Luz (que non sabíamos que dominase o francés) representaba a un marcián que non coñecía vocabulario nin obxectos, polo que a nosa compañeira, a partir dun fular, tiña que ir explicándolle o vocabulario que saía: fular, pescozo, corpo, físico, obxecto... A continuación tocoulle a Ana representar ao marcián. Neste caso a voluntaria foi Dayna, unha americana moi simpática a que non lle resultou nada fácil explicar algunhas das palabras polas que lle ían preguntando: bolígrafo, escribir, man, papel... A actividade está xenial, pero aínda que pareza fácil, non o é en absoluto!!

A segunda actividade, divertidísima, era de mímica. Nela, as profesoras tiñan que elixir ser ‘algo’ e que o resto da clase, neste caso os catro voluntarios que saíron, tiñan que representar algo relacionado coa palabra inicial. Por exemplo, Ana elixiu ser unha árbore e os demais compañeiros de clase foron as súas raíces, unha mazá, unha folla, un paxaro e o ovo do paxaro. Esta actividade é sinxela para practicar vocabulario e facelos moverse para despexar ou desconectar da clase anterior. Ademais, sempre podemos combinala con mandarlles facer unha historia por escrito sobre o que representaron.

Despois destas actividades, comezamos cos temas de debate.

O primeiro tema foron os deberes. Antes de debater, vimos un vídeo que xa coñecía no que distintos rapaces e rapazas amosaban a súa carga de traballo tanto diaria coma nas vacacións.

Na miña opinión, non concordo de todo co vídeo, aínda que os nenos que aparecían eran nenos pequenos, da primaria imaxino, e non sei que carga de traballo teñen eles, pero segundo a miña experiencia persoal, a min para as vacacións non me soían mandar moito traballo e ata cursos superiores, non recordo haber tido tantos deberes. Aínda así, imaxino que iso dependerá de cada profesor. Penso que os deberes se deberían adaptar segundo o nivel do alumnado e que se deberían mandar con control. No meu caso persoal, a miña profesora de E.S.O. mandábanos deberes da unidade e da seguinte antes de vela en clase “para que fósemos vendo o que íamos traballar”. Tamén penso que sería ideal acordalo co resto de profesores e chegar a acordos cos alumnos.

O segundo tema de debate foron as TICs, un tema que tamén está de actualidade e co que vimos opinións moi dispares: Dende o uso das TIC para todo ata o completo rexeitamento delas. Segundo a miña opinión, penso que a tecnoloxía é unha axudante do profesor. Non podemos depender totalmente dela nin rexeitala e facer coma si non existise. A tecnoloxía é unha amiga que, usándoa ben, pode resultarnos moi útil. En cambio, se como explicaba unha compañeira, usamos o libro de texto da tablet para seguilo ao pe da letra coma un libro en papel, non estamos explotándoa en absoluto.

Tras volver do descanso, para asimilar toda a información recollida sobre estes temas moi controvertidos na actualidade, continuamos debatendo sobre os libros de texto, si son mellores en papel ou en tablet ou preguntando dúbidas e contando experiencias.

Un dos puntos que máis me preocupaban e me segue preocupando é o dos conflitos no centro. Tanto Luz coma Ana nos deron consellos para afrontar situacións complicadas que poidan xurdir na aula, e trucos para que non molesten en clase, pero como eu son unha persoa bastante cortada (que é todo o contrario que cortante) sinto que necesitarei moitos anos de práctica para poder ter a raia aos meus futuros alumnos. Temo o día que teña que vivir unha situación así no centro e que non sexa capaz de afrontala. Este tema é un dos que máis me preocupan!

Aínda así, con respecto á opinión que saíu en clase en canto a que non se debería castigar ou expulsar a un alumno por falta de respecto ao profesor por temor as represalias cando volva a aula, teño que dicir que estou totalmente en contra. Entón, permitímoslles que nos falten ao respecto, a nos e aos compañeiros, solo porque cando veñan despois duns días de reflexión na casa, poden tomar represalias contra nos? Si pensamos iso, estamos vivindo amedrentados por eles, e iso, baixo o meu punto de vista, é o último que se pode permitir.

Na última parte da sesión, estivemos vendo calidades que todo profesor debería ter segundo as opinións de distintos alumnos e alumnas. Entre elas estaban: ser paciente, dedicado, entusiasta ou respectuoso.

Para concluír con este post, gustaríame acabar agradecéndovos, Luz e Ana, todo o traballo e dedicación que puxésedes en cada clase connosco. Dáme moitísima pena non habervos coñecido antes e non poder seguir aprendendo de vos.

Luz, gracias por convencer a Ana para que viñese impartir as clases ao mestrado e permitirnos descubrir que hai posibilidades para a ensinanza de linguas, que hai que cambiar o enfoque co que a maioría de profesores traballan (basicamente gramatical) e que con cousas mínimas podemos facer grandes actividades.

Ana, gracias por aceptar vir e compartir connosco os teus coñecementos e seguridade.

Nunca perdades a paixón!

Por último, simplemente quero engadir que, trala clase de debate, os compañeiros do grupo 1 fixemos unha cea na que se nos ocorreu un ‘inxenioso’ e colaborativo xogo que pronto compartiremos convosco...

Grazas por todo!

Sesión Didáctica 01/02/2017, Ana Fontenla e María Luz Valencia

A sesión de hoxe estivo impartida polas dúas profesoras da materia. A primeira parte da sesión estivo connosco Ana, falándonos do método CLIL (sobre o que tamén podedes ler información noutro post deste blog) e a última parte estivo impartida por Luz, onde falamos das titorías e grupos de PMAR.

A sesión comezou cunha actividade de warm-up que me gustou moito, onde os meus compañeiros e máis eu tiñamos que escoller cal das propostas nos gustaba máis e movernos a un lado da clase ou outro. Despois, xunto cos nosos compañeiros do mesmo grupo, tiñamos que debater sobre as razóns por que habíamos preferido esa cousa sobre a outra. Algúns dos temas que saíron foron:

o   Coffee or tea?

o   Christmas or birthday?

o   Car or motorbike?

o   Spaguettis or burgers?

o   Summer or winter?

o   Mickey or Donald?

o   E-books or real books?

o   Shower or bath?

Esta actividade é moi sinxela para facer e seguro que lle gusta ao alumnado, ademais de que poden practicar distintas destrezas, coma a oral, e despois combinala coa escrita, mandándolles facer una redacción na que expliquen as razóns para escoller unha ou outra cousa.

A parte de facer un repaso sobre a metodoloxía CLIL, coñecida como AICLE en español, tamén falamos doutros temas moi interesantes, como son as seccións bilingües (fan referencia a CLIL en Galicia) ou os auxiliares de conversa. A clase estivo chea de anécdotas por parte da profesora, Ana, e incluso se me fixo curta, xa que descoñecía algúns termos que tratamos e gustaríame saber máis do funcionamento dos centros en xeral, aínda que imaxino que unha vez comezadas as prácticas e a miña vida laboral, irei aprendendo da experiencia.

Na segunda parte da sesión, que impartiu Luz, fixemos actividades que podemos por en práctica tanto nas titorías, para aproveitar máis o uso do inglés, coma nos grupos de PMAR. PMAR (Programa de Mellora da Aprendizaxe e o Rendemento) é o novo nome que se lle da ao antigo PDC (Programa de Diversificación Curricular) de cando eu estudaba.

Unha actividade que levamos a cabo en clase para traballar con PMAR sería darlles unhas listas, ou que eles mesmos as creasen, na que tivesen que completar todas as letras do alfabeto coma se dun tutti frutti se tratase, cada día con unha temática. Por exemplo, un día crear unha lista con comidas, outro día con obxectos, outro día con adxectivos, etc. Así, cando teñan algo máis de vocabulario podería presentarse usando vocabulario das listas onde coincida a inicial. No noso caso, tivemos unhas respostas moi orixinais... Coñecimos a lovely Luz de London que comía Lychees, a dangerous Dayna que comía Donuts, a mysterious Minia que comía meet ou a jealous Jose.

Esta actividade poderíase complementar cada día coa lista que corresponda do día, por exemplo: “My name is Luz and I wear leggins”. No meu caso o único que se me ocorre é “my name is Yessica and I’m young. My favourite colour is yellow, I like yaks and yogurts and I love yoga.” Si queredes compartir os vosos, espero os vosos comentarios! ;)

Deste punto, falando de PMAR, paréceme fundamental destacar a idea de que temos que facelos conscientes de que son capaces e de que eles poden. Temos que valoralos e felicitalos polos seus logros e transmitirlles que a pesar de que non son bos nos estudios, poden ser bos noutras cousas.

Tamén é importante facer con eles actividades coma show and tell con temáticas sinxelas. Como o seu propio nome indica, o alumnado ten que levar algo físico a clase e presentalo. Cousas sinxelas coma unha foto, algún obxecto da súa habitación ou unha peza de roupa pode servir. Así practican a oralidade, aínda que tamén poderiamos mandarlle facelo por escrito.

En canto as titorías, pareceume clave o consello de Luz de que o fundamental é crear un bo ambiente de clase. Os alumnos teñen que respetarnos do mesmo xeito que nos a eles. Eles teñen que saber que somos os profesores e que van ao instituto a aprender, pero si por encima o pasamos ben é mellor para todos. Encantaríame que fose así cos meus alumnos, que houbese ese bo ‘rollo’ entre o alumnado e máis eu coma o que sentimos nas clases de didáctica.

Unha actividade moi interesante que poderíamos levar a cabo e a de escribir algo sobre dous compañeiros, un que che caia ben e sexa teu amigo e outro sobre un co que non teñas boa relación. O único requisito que se espera por parte do alumnado é que sexan honestos. Así, na seguinte sesión, a profesora lería o que escribiron sobre eses compañeiros sen mencionar quen, para que toda a clase saiba as calidades que teñen os compañeiros/as.

Unha vez máis, unha clase moi interesante e útil! Que pena que sexa a penúltima!

Grazas por ler! 

Sesión Didáctica 31/01/2017, María Luz Valencia

Hoxe tivemos a terceira sesión coa profesora María Luz Valencia, na que traballamos con estratexias e técnicas a utilizar para a expresión escrita.

A clase foi moi similar as outras en canta a estrutura e contidos, pero esta vez tratamos estratexias para usar co alumnado de cara a enfrontarse a un writing, que tanto lles costa, non sei si por pereza ou pola dificultade que lles supón xa que, moitos non saben expresar o que queren na súa lingua de orixe como para expresalo nunha lingua estranxeira.

Unha das claves que nos deu Luz foi que lles pedísemos que escribisen cousas que son interesantes para eles e a mesma vez para nos ler, e que sempre lle demos máis dun tema para escoller. Por exemplo, unha redacción que me pareceu moi interesante é escribirlle unha carta ao profesor/a contándolle tres cousas: Algo sobre ti (presente), cal é a túa experiencia previa co inglés (pasado) e que plans tes ao terminar a escola (futuro). Esta redacción estaría pensada para cursos superiores, aínda que se podería adaptar a todos os niveis, e poderíase facer a principio de curso para ver si dominan os tres tempos verbais e a finais para ver si mudaron ou non de idea.

Outra idea que nos proporcionou a profesora foi traballar con un writing a partir dunha canción. Un exemplo que nos ensinou foi, cando estaban dando a unidade de ‘Adolescent’s brain’, púxolles o vídeo da canción ‘Dreams’ de The Cranberries e despois mandoulles facer unha redacción sobre a súa interpretación, a importancia dos soños e a simboloxía. 

Unha das actividades que máis me gustou foi a de escribirlle unha oda a un obxecto, unha actividade sacada do libro “The Minimax Teacher” de Jon Taylor, o cal recomendo absolutamente! Durante a actividade, Luz íanos lendo unhas instrucións e nos íamos creando unha oda ao obxecto elixido. Esta foi a miña.

ODE TO A BOTTLE OF WATER

My bottle of water,

big, blue,

on the table…

My bottle of water,

standing

beautiful, silently,

on the table…

big, blue,

quiet, empty…

My bottle of water.

Despois ensinounos a dos seus alumnos: Estaban incribles! A verdade e que un exercicio moi divertido e que pode ter uns resultados moi enxeñosos. Seguro que o porei en práctica!

Entre outros exercicios e páxinas que nos recomendou, gustoume especialmente a de Story Starters, onde podes escoller un tema e, segundo as opcións que che saen, escribir unha historia e facer un debuxo onde se inclúan todos os elementos.

Outra actividade similar pódese practicar cos Story Cubes, nove dados con diferentes temáticas segundo o que se queira practicar (accións, viaxes...) e onde hai que crear unha historia con todos os elementos que che saian.

Por último, tamén me encantou a actividade de escribir unha redacción a través dos cinco sentidos, xa que o resultado pode ser moi interesante e á vez resulta entretido para eles. O meu resultado foi:

I see... an island, the beach, fishes, birds, a mojito, beautiful trees, coconuts, clouds...

I hear… the sound of the waves, birds singing, natural sounds…

I smell… the sea, the fruits of the trees, spices…

I touch… the sand burning and wet, my fresh glass…

I feel… the wind in my body, the sun burning, the fresh taste of my mojito…

Para finalizar, tamén estivemos falando da avaliación e gustaríame comentar a boa idea que nos contou Luz sobre os exames de avaliación finais, que se poden substituír/complementar con diferentes probas de reading, listening, writing e speaking ao longo do curso.

Tamén me gustaría resaltar o incribles que me parecen a clases e as profesoras. Vese tanta profesionalidade nelas que son capaces de organizar unha clase de 50 minutos en torno a un obxecto e levala a cabo e, aínda que as coñezo pouco, atreveríame a aventurar que seguro que aínda lles faltaría tempo para facer máis cousas con el. Espero que a experiencia me permita algún día chegar a ter esa soltura e seguridade que tanto Luz e mais Ana amosan nas súas clases.

Grazas por ler! Como sempre, espero as vosas opinións.

Sesión Didáctica 30/01/2017, Carlos Valcárcel

Hoxe tivemos unha sesión moi importante de cara o noso futuro como docentes, na que tratamos un tema fundamental: A avaliación (presencial ou non) e o tratamento do erro.

Avaliar é corrixir e dar unha cualificación ou non. Podemos avaliar e non cualificar numericamente, polo que non sempre que corriximos estamos avaliando. As veces estamos dando feedback sobre os erros ou algo que podemos mellorar na expresión do alumnado pero non contan para a avaliación. Por isto, é importante diferenciar entre avaliar e corrixir.

Outro punto clave que tratamos foi a importancia da corrección de erros, da que xa falaramos noutra sesión, e desatacamos unha cousa fundamental: Hai que corrixir ben os erros a tempo, xa que se non se traballa ben a corrección/o tratamento do erro, este pode chegar a fosilizarse e despois será moi difícil de erradicar.

Antes de comezar ca explicación, fixemos unha actividade piramidal sobre os erros máis comúns dos profesores de linguas estranxeiras a hora de avaliar. Estas foron as nosas conclusións:

1.- O profesorado, ata chegar a universidade, non nos facilitaron nin amosaron os criterios de avaliación, polo que o alumnado non sabe que ten que facer para aprobar ou sacar unha nota superior.

2.- A gramática prima sobre calquera outra competencia/destreza. No meu caso persoal, o listening non se avaliou ata niveles superiores (bacharelato) e o speaking non existiu como destreza ata a universidade.

3.- O profesorado corrixe erros gramaticais no exame de comprensión que priman sobre a comprensión en si mesma. Nun reading debería primar máis ler o libro e o demostralo antes que saber redactar ben, xa que para iso están outras destrezas.

4.- Falta total de feedback para o alumnado. Na maioría de ocasións o docente non informa ao alumnado en que aspectos fallaron e que aspectos teñen que mellorar.

Tras esta actividade de warm-up, comezamos a falar da avaliación. Déixovos os aspectos máis importantes que tratamos.

Tres aspectos clave sobre a avaliación:

ü  Tipos de avaliación:

Autoavaliación: O alumno/a avalíase a si mesmo para verificar a súa aprendizaxe e ver que aspectos necesita mellorar.

Coavaliación: Os estudantes avalíanse entre si. Sóese empregar en CALL.

Heteroavaliación: O profesor avalía os estudantes. Pode ser o mesmo profesor ou outro, como ocorre na selectividade.

ü  Criterios de avaliación: Criterios para verificar a comprensión por parte do alumnado en función dos obxectivos e das estratexias fomentadas: Comprensión analítica, global, escrita, lectora, vocabulario...

ü  Ferramentas: Obxecto da avaliación e as ferramentas. Pode ser mediante rúbricas, checklist, cuestionarios de resposta múltiple, cuestionarios de resposta aberta, exercicios de relacionar, gravacións ou unha combinación de varias.

Tres principios:

1.- Validez. Compre garantir que:

ü  Avaliamos o que foi aprendido.

ü  A información recollida dá unha imaxe exacta da competencia dos estudantes.

2.- Fiabilidade. Que reflicte a nota? Compre garantir que:

Dous estudantes do mesmo nivel terán o mesmo resultado coas mesmas probas.

3.- Factibilidade. Compre termos en conta:

ü  Os tempos requiridos.

ü  O número de mostras recollidas.

ü  O número de criterios de avaliación.

Cando hai que avaliar? As avaliacións poden ser...

Ø  Iniciais: Ao principio da aprendizaxe.

Ø  Formativas: Durante a aprendizaxe.

Ø  Sumativas: Despois da aprendizaxe.

Para avaliar a comprensión oral, hai que ter en conta varios criterios, como son o contido, a lingua, a comunicación non verbal ou a entoación, entre outros, polo que se soen usar listas de control. Unha lista de control consta de 10 pasos para a súa elaboración:

1.       Elaborar unha lista de criterios/puntos de control.

2.       Organizar/agrupar os criterios escollidos.

3.       Definir unha categoría para cada grupo de criterios.

4.       Establecer a orde das categorías.

5.       Presentarlle ao alumnado os puntos de control.

6.       Revisar a lista a partir das observacións do alumnado.

7.       Establecer o formato da lista de control.

8.       Verificar que non haxa erros na versión final.

9.       Aplicar a lista.

10.   Revisar periodicamente a pertinencia da lista.

Para avaliar a comprensión escrita, as ferramentas son as mesmas, pero téñense en conta a produción e interacción dos seguintes criterios:

Ø  Adecuación da produción á situación requirida.

Ø  Claridade, coherencia e lóxica no contido.

Ø  Gramática.

Ø  Vocabulario.

Ø  Ortografía.

Ø  Presentación.

Para concluír, segundo a miña opinión, non hai mellores tipos de avaliación que outros, simplemente son distintos e haberá que utilizalos segundo nos conveñan en cada momento.

Esta sesión pareceume moi útil e importante para o meu futuro profesional, xa que é un tema fundamental do cal non che soen falar na carreira. Pareceume importante a diferencia entre corrección, avaliación e cualificación, que moitas veces se confunden e parecen sinónimos pero non o son.

Tamén me pareceu moi importante o punto de proporcionarlles feedback ao alumnado, xa que teñen dereito a saber cales son os criterios de avaliación da materia e traballar segundo eles, cousa que moitas veces se lles esquece ao profesorado en xeral.

Actividade grupal para didáctica: Salsa Society. 31/01/2017

Boas a tod@s!!

Hoxe traio un post sobre unha actividade que temos que facer para a materia de Didáctica, na que tiñamos que crear unha actividade duns 15 minutos a partir dunha fotografía.

A actividade tiña que ser grupal, polo que o meu grupo estará composto por Patricia, Alba e María.

Partindo da imaxe escollida, un panfleto sobre unha sociedade de clases de Salsa da Universidade de Kent, pensamos nunha actividade para os primeiros 15 minutos de clase que debería ser un repaso de vocabulario visto na sesión anterior. O curso elexido é 2º de Bacharelato.

Para comezar, pensamos que poderíamos facer un brainstorming tratando o tema dos hobbies. Dese xeito, pediriámoslle ao alumnado comezar usando a destreza oral nunha actividade de warm-up e incluso ice-breaking, xa que ao falar de cousas que lles gusta a eles e que lles gusta facer no seu tempo libre, dáselles a oportunidade de comezar a clase motivados e con interese. Algunhas das posibles respostas que poderían xurdir serían: dancing, running, playing footbal ou playing basketball.

A continuación, introduciriamos o concepto das ‘sociedades’ que son moi comúns nas universidades británicas e americanas, polo que pode ser un tema especialmente atractivo para eles que están a punto de comezar a vida universitaria. Para estimular a súa parte creativa, e partindo do hobbie que mencionaron antes (ou calquera outro que se lles ocorra), pedirémoslles que contestasen as seguintes preguntas: Que sociedade crearían? Inscribiríanse nalgunha?

Para isto terían que usar o condicional, que xa viramos nunha sesión anterior. Por exemplo:

ü  If I had the chance, I would create a ................ society.

ü  If I were there, I would enroll myself in the ........ society.

Despois, ensinariámoslle a imaxe do panfleto coa ‘Salsa Society’ e dividiriamos ao alumnado en 4 grupos para que creen a súa sociedade e nos expliquen que actividades propoñerían, prezo, horario, datas... Deste xeito tamén traballarían a competencia matemática.

Para proporcionarlles apoio, facilitariámoslle vocabulario relacionado, unha writing frame con palabras e estruturas clave para poder desenvolver a actividade. Por exemplo: enroll, join, propose, meet, offer, merge in... Poderían resultar frases coma a seguintes:

ü  If I were the president of the ............... society, I would offer ................

ü  I would propose we meet every Sunday and Monday.

Por último, cada grupo creará un slogan para a súa actividade, tratando de captar a atención dos compañeiros/as, xa que ao final da sesión, todos deberán votar cal é a mellor sociedade/lema a cal se unirían. As trampas non son posibles: Non vale votar cada grupo pola súa!

Aportación persoal:

Penso que as actividades que propuxemos como grupo están moi ben, pero poderíamos complementalas con outras. Por exemplo, ao ensinar a foto, que eles teñas que adiviñar por que elixiu a profesora esta foto? Tal e como facíamos coas fotos de Luz? Será que a profesora estudou en Kent? Será que a profesora pertenceu a unha asociación? Será que a parte de profesora é bailarina de salsa? Un xogo entretido onde teñan que facer preguntas e tratar de descubrir que hai detrás da imaxe.

Por outra parte, a parte de crear a súa sociedade, poderían deseñar uns carteis/murais, tanto se queren en cartulina coma se o queren facer cunha ferramenta online que poríamos a sua disposición, coma Piktochart. Despois, poderían facer unha presentación estilo show and tell, na que presentasen a sua sociedade xunto co mural que fixeron e estos poderían colgarse na aula ou nos corredores.

Sesión Didáctica 26/01/2017, Ana Fontenla

Hoxe tivemos a segunda coa profesora Ana Fontenla na que traballamos con estratexias e técnicas de comprensión escrita. De novo, non nos decepcionou!

As catro horas de clase non estiveron para nada desaproveitadas e, nelas, puidemos traballar con máis xogos psicolóxicos, que seguro que volven locos aos adolescentes, o ‘test en 3 minutos’, para comprobar si os adolescentes len e fan o que se lles pide, textos sen signos de puntuación, cartas do taboo ou debates. As caixiñas misteriosas volveron estar presentes!!

Como reflexión ante esta clase, podo dicir que me sinto contenta e satisfeita de sentir que aprendo. Sinto repetirme no mesmo, pero a visión que nos aporta Ana, ao igual que Luz, é tan real e positiva que nos motiva a querer aprender máis, a ser creativa e a transmitir. Nótase perfectamente que lles gusta o que fan, e esa sensación é tan agradable e hai tanto tempo que non a sentía...

Eu, dende case sempre, sacando cando era unha nena que quería ser perruqueira, actriz, astronauta e médica, entre outras, sempre tiven claro que me gustaba ensinar. Penso que a miña vocación cara os idiomas comezou de pequena. Como dixen noutro post, nacín en Suiza, onde vivín ata os 7 anos. Alí crecín rodeada de linguas, xa que aprendíamos alemán na escola, falaba en galego en casa con meus pais, e tiña amigas de todas partes: portuguesas, italianas, rusas...Penso que aí empezou toda a miña inquietude por aprender idiomas. Cando me viñen para Galicia, a profesora que tivemos ese e o seguinte ano, foi marabillosa. Eu sentíame algo perdida nas clases, xa que non eran coma en Suiza, e tampouco tiña amigos aquí, cando o resto da clase ca todos se coñecían, pero ela, Conchi, foi tan boa connosco, que o último recordo que teño dela é toda a miña clase de primaria chorando porque non queríamos perdela. Recordo que dende aí, sempre dicía, eu quero ser unha profesora coma ela, coma Conchi.

Como ía contando antes de enrollarme tanto, penso que dende aí sentín que quería dedicarme a docencia, ata que cheguei o mestrado. Non é que perdese a ilusión, pero sí que é verdade que nos ‘cargaron’ con tantos tópicos e información que nos saturaron: Non podedes tocar aos alumnos, coidado co que se lles di, non ter reunións con eles a soas, ides ter problemas cos pais e cos compañeiros, ser docente implica preparar un montón de papeleo (unidades didácticas, guías docentes, informes...). Dende o meu punto de vista, vendéronnolo todo tan negativo que, no meu caso, desanimeime un pouco... ata que chegamos a didáctica! Que tratásemos este punto na clase doutro día, aínda que penso que volveremos falar disto o día de debate, fíxome sentir máis aliviada, e todo gracias a visión máis próxima a realidade que nos aportan tanto Ana coma Luz.

Para rematar, non sei si a miña reflexión de hoxe ten que ver coa clase, pero foi en todo o que pensei cando cheguei a casa. Volvín recordar esa ilusión dunha nena de 8 ou 9 anos que adoraba a unha profesora e que quería ser coma ela. Agora, con uns anos máis, teño novos modelos aos que me gustaría parecerme a hora de dar clase. Mentres chega ese momento, farei manualidades e seguirei traballando a miña imaxinación e creando materiais para o meu futuro alumnado, ao que espero transmitirlles paixón, entusisasmo e motivación por querer saber máis.